Fragment wywiadu z Orzechem do książki pt. „Orzech” autor ks. Aleksander Radecki

Jaki jest sens istnienia Duszpasterstwa Akademickiego?

Przede wszystkim DA jest skierowane do wierzących studentów, ma ich objąć duszpasterską, czyli duchową opiek; na nich się głównie skupiamy, starając się zaspokoić ich potrzeby religijne. Jest to tak zorganizowane aby Ci wierzący i ochrzczeni, którzy sa na studiach, mieli dogodny dostęp do Mszy Św. właśnie dla nich odprawianej z tematyką kazań odpowiadającą ich potrzebom.

Ważna jest też pomoc w przygotowaniu do małżeństwa, bo to bardzo istotna sprawa dla młodych ludzi.

Reasumując: duszpasterstwo ma charakter służebny i zaspokaja potrzeby studentów, ale jest też otwarte na innych ludzi – wszystkich którzy przychodzą, a więc i niewierzących i niestudentów. W miarę trwania i rozrastania się duszpasterstwa studenci stają się nie tylko biorcami ale, ale i sami je tworzą, tym bardziej że jet to zgodne z naturą młodego człowieka, który chce działać.

Uważam, że Duszpasterstwo Akademickie nie powinno polegać jedynie na księdzu i że jest dobrze kiedy tworzą je młodzi; stąd niektóre dziedziny pracy duszpasterskiej polegają na współpracy mojej i studentów, a innymi kierują sami studenci. W ten sposób powstają nowe inicjatywy, np. opieka nad dziećmi w domu dziecka, wydawanie objadów w jadłodajni, pomoc chorym.

Zasadniczo jednak duszpasterstwo jest nastawione na pogłębianie wiary, dlatego że jeśli młody człowiek rozwija się intelektualnie, staje się coraz bardziej kompetentny w jakiejś  dziedzinie wiedzy, to niedobrze jest, aby jego rozwój duchowy religijny pozostawał w tyle. Dlatego ambicją Duszpasterstwa Akademickiego jest podnoszenie świadomości życia religijnego. I nie chodzi tu tylko o wiedzę, ale też pewne przeżycie religijne, stąd myślę tak duża frekwencja na spotkaniach modlitewnych.

Duszpasterstwo może też spełniać ogromną rolę w tworzeniu więzi międzyludzkich. Widzę ogromną potrzebę młodych ludzi do tworzeniach takich więzi; stąd pomysł wspólnych wyjazdów „jesieniówkę”, „majówkę”, „ostatki”, „andrzejki” itp. To służy budowaniu wspólnoty, a najlepszy wzrost człowieka dokonuje się w środowisku, w którym się dobrze czuje. I to jest kolejnym
zadaniem duszpasterstwa – wypracowywanie środowiska Akademickiego.

Ponadto DA jest miejscem, gdzie studenci uczą się sztuki organizacji życia. Za idealne uważam takie duszpasterstwo, gdzie kapłan pełni rolę pasterza, a studenci im więcej wezmą na siebie spraw organizacyjnych, tym lepiej dla nich, bo czegoś się nauczą. Stąd jest u nas funkcja prezydenta, premiera, ministrów – uważam, że jest to dobra szkoła przygotowująca do odpowiedzialności  i samorządności. Widzę z perspektywy czasu, że ludzie aktywni w duszpasterstwie obejmują potem różne funkcje w społeczeństwie; sporo znam burmistrzów czy innych samorządowców, .którzy nie kryją, że pierwsze szlify pracy społecznej otrzymali właśnie w duszpasterstwie, a ich pogłębiona wiara znacznie im dopomogła. Wiara bowiem jest w człowieku czynnikiem twórczym, a w trudnych sytuacjach pozwala przetrwać.

Jeszcze inną rolą duszpasterstwa jest poszerzanie horyzontów myślowych i kulturalnych studentów. Zapraszamy różnych ludzi na spotkania, wspólnie dyskutujemy, poznajemy nowe dziedziny wiedzy itp.